Ustawa o ochronie zwierząt – czego zabrania?

Tekst jednolity ustawy o ochronie zwierząt za sprawą obwieszczenia Marszałka Sejmu Rzeczpospolitej Polskiej, opublikowano w Dz.U. z dnia 30 lipca 2013 r., poz. 856. Ustawa reguluje postępowanie ze zwierzętami kręgowymi. Zarząd Województwa przygotowuje i wykonuje program upowszechniania znajomości przepisów ustawy wśród rolników przez wojewódzkie ośrodki doradztwa rolniczego.

Artykuł 1. tej ustawy mówi, że: Zwierzę jako istota żyjąca, zdolna jest do odczuwania cierpienia, nie jest rzeczą. Człowiek jest mu winien poszanowanie, ochronę i opiekę.

Każde zwierzę wymaga humanitarnego traktowania. Zabrania się więc zabijania zwierząt, poza wyjątkami zawartymi w art. 6 oraz znęcania się nad zwierzętami. Przez znęcanie rozumie się zadawanie lub dopuszczanie do zadawania bólu lub cierpień. W szczególności zabronione jest:

•  umyślne zranienie lub okaleczenie zwierzęcia, w tym znakowanie zwierząt stałocieplnych przez wypalanie lub wymrażanie, a także zabiegi mające na celu zmianę wyglądu zwierzęcia i wykonane w celu innym niż ratowanie jego zdrowia i życia, a w szczególności przycinanie psom uszu i ogonów,

•  używanie do pracy albo w celach sportowych lub rozrywkowych zwierząt chorych, a także zbyt młodych lub starych oraz zmuszanie ich do czynności, których wykonywanie może powodować ból,

•  bicie zwierząt przedmiotami twardymi i ostrymi lub zaopatrzonymi w urządzenia obliczone na sprawianie specjalnego bólu, bicie po głowie, dolnej części brzucha, dolnych częściach kończyn,

•  przeciążanie zwierząt pociągowych i jucznych ładunkami w oczywisty sposób nieodpowiadającymi ich sile i kondycji lub stanowi dróg lub zmuszanie takich zwierząt do zbyt szybkiego biegu,

•  transport zwierząt, w tym hodowlanych, rzeźnych i przewożonych na targowiska, przenoszenie lub przepędzanie w sposób powodujący ich zbędne cierpienie i stres,

•  używanie uprzęży, pęt, stelaży, więzów lub innych urządzeń zmuszających zwierzę do przebywania w nienaturalnej pozycji, powodującej zbędny ból, uszkodzenie ciała albo śmierć,

•  dokonywanie na zwierzętach zabiegów i operacji chirurgicznych przez osoby nie posiadające wymaganych uprawnień bądź niezgodnie z zasadami sztuki lekarsko-weterynaryjnej, bez zachowanie koniecznej ostrożności i oględności oraz w sposób sprawiający ból, któremu można było zapobiec,

•  złośliwe straszenie lub drażnienie zwierząt,

•  utrzymywanie zwierząt w niewłaściwych warunkach, w tym utrzymywanie ich w stanie rażącego zaniedbania lub niechlujstwa, bądź w pomieszczeniach albo klatkach uniemożliwiających im zachowanie naturalnej pozycji,

•  porzucanie zwierzęcia, a w szczególności kota lub psa, przez właściciela bądź przez inną osobę, pod której opieką zwierzę pozostaje,

•  stosowanie okrutnych metod w chowie lub hodowli,

•  organizowanie walk zwierząt,

•  obcowanie płciowe ze zwierzętami,

•  wystawienie zwierzęcia domowego lub gospodarskiego na działanie warunków atmosferycznych, które zagrażają jego zdrowiu lub życiu,

•  transport żywych ryb lub ich przetrzymywanie w celu sprzedaży bez dostatecznej ilości wody uniemożliwiającej oddychanie,

•  utrzymywanie zwierzęcia bez odpowiedniego pokarmu lub wody przez okres wykraczający poza minimalne potrzeby właściwe dla gatunku.

Artykuł 7 ustawy mówi o sposobie postępowania w przypadku, gdy zostanie stwierdzone traktowanie zwierzęcia w sposób zabroniony. Takie zwierzę może być czasowo odebrane właścicielowi lub opiekunowi na podstawie decyzji wójta (burmistrza, prezydenta miasta), która podlega natychmiastowemu wykonaniu. Odebrane zwierzę podlega zwrotowi, jeżeli sąd nie orzeknie w trybie art. 35, ust. 3 przepadku zwierzęcia, a także jeżeli postępowanie w tej sprawie zostanie umorzone.

Aktualizacja
23-05-2017
Maria Gwizdała